Honden in USA

We zijn er met de beestenboel

Eindelijk weer even een update. Het was allemaal erg heciesch de afgelopen weken.
Zal toch een beetje bij het begin beginnen.

29 April vertrokken we met de honden en katten richting Memphis. Dit was de dichtbijzijnde plaats waar we rechtstreeks op aan konden vliegen zonder over te stappen. 5 uur van de voren moesten we de honden en katten aanleveren bij de agent die het vervoer regelde. We hadden de hondenbenches al maanden in de kamer staan om ze eraan te wennen, maar Biko was zo nerveus door alle toestanden dat hij er niet in wilde. Uiteindelijk toch gelukt en op naar Schiphol.
Daar moesten we ze achterlaten en brachten zij ze naar het dierenhotel op Schiphol zelf en werden ze nog een keertje uitgelaten.

Op Schiphol kwam de familie en vrienden ons uitzwaaien. Gemengde gevoelens en een traanje uiteraard. Maar het werd niet zo dramatisch als ik dacht en waar ik bang voor was.

Toen we bij de gate stonden te wachten zagen we opeens een karretje voorbij komen met 4 benches erop en ja hoor daar gingen Mex Biko Boris en Malou.

Toen we geland waren moesten we eerst onze koffers halen en ons toen melden bij algriculture. Ze wisten gelijk over welke honden het ging...die heeeele grote :-)
We kregen papieren en moesten ze bij de cargo loods ophalen. Eerst de huurauto ophalen daar hadden we voldoende tijd voor. Ze auto bleek te klein daar paste nooit de benches en alle beesten in dus iets upgraden. Toen we bij de loods aankwamen stonden ze al klaar. De honden waren blij dat ze eruit mochten en hadden dorst. De katten lieten we voor de veiligheid erin zitten en ook omdat het erg stressvol voor ze was. We hadden nog een autorit van 6 uur voor de boeg.
Om het uur gingen we wisselen want we waren erg moe en konden amper onze ogen openhouden. Dus uurtje slapen uurtje rijden.

Eindelijk kwamen we aan in Burkesville.....home

Afscheid feest...the day after

Langzaam begin ik wakker te worden en probeer ik mijn ogen open te doen. Dat kost wat moeite, mijn oogleden zitten vastgeplakt. Er zijn heel wat traantjes gevloeid tijdens het afscheid en dat is nog te merken. Het feest was geweldig. Pap vierde zijn pensioen en Mam haar 65ste verjaardag. 65 en een complete make over...!!! super.
Iedereen die was uitgenodigd was er ook zelfs mensen waar ik het niet van verwachte ;-).Behalve Jo and Ashley uit Engeland en Diane haar vriend Arnold die door de vulkaan uitbarsting op IJsland niet naar Nederland konden vliegen. Heel jammer dat ze er niet waren.
Er werd een liedje voor ons gezongen door de Roosjes erg leuk. Connie sprak ons ook toe en de eerste tranen kwamen. Robert heeft ons ook toegezongen terwijl iedereen in een kring om ons heen stond. Toen kwamen er nog meer tranen en was het hek van de dam.
Er zijn hele leuke foto's van iedereen gemaakt die ik straks ga uitprinten en in een grote collage in huis ga hangen. Alle vrienden en familie bij elkaar.

Bedankt iedereen voor de geweldige avond, we hebben genoten!! en uit het oog is niet uit het hart.
Om alle foto's te bekijken zie rojo

Container onderweg

Op 1 April, nee geen grap werd de container opgehaald. Voller kan hij niet echt de laatste centimeters zijn benut.
Met een grote kraan werd hij op de vrachtwagen gehezen van Peter Poort.
Op naar Rotterdam de boot op.....althans dat was de bedoeling. We hadden alles zo goed gepland dat onze spullen 1 dag nadat wij aankomen er ook zouden zijn. Helaas gaat dat niet lukken. De boot wilde onze container niet mee omdat het een particuliere container is. Dus moest hij omgeboekt worden.
Maar nu is hij toch echt onderweg. De spullen komen nu laat aan maar ja als dat alle tegenslag is kan ik er mee leven.

YEEEHHHH Het visum is goedgekeurd

Eindelijk na 3 lange maanden hadden we vanochtend ons intervieuw op het consulaat.

Wij hebben onze aanvraag via VisaVersa gedaan. Precies 3 maanden geleden is het ingediend na maanden van voorbereiding van ondernemersplan, financiel plan etc. Aangetoond dat we echt dat huis gingen kopen en een aanbetaling gedaan. Ondertussen website gemaakt, folders laten drukken en...het huis ook gekocht. Bedrijf verkocht huis verkocht maar nog steeds geen visum.
We hebben de afgelopen 2 weken steeds contact gehad met Visaversa omdat het zo lang duurde en onze container ook al bijna ingepakt is. Zij waren erg optimistisch en hebben nog nooit een aanvraag gedaan die was afgewezen, vandaar dat wij ook doorgegaan zijn met al onze plannen. Maar aanvragen die later weggingen dan die van ons kwamen al terug....dus wij werden toch wel zenuwachtig.
Eindelijk kregen we dan gisteren een email van het consulaat dat we voor een intervieuw konden komen naar Amsterdam. Geen afspraak nodig je kan dagelijks tussen 8.30 en 11.00 heengaan.
Daar kom je met je mailtje, via een dame die checkt of je alles bij je hebt en hebt betaald krijg je een nummer, en wacht je op loketje 1. Man was verbaasd dat we de volgende dag al op de stoep stonden, hij had ons het mailtje gestuurd :D . Vingerafdrukken stempeltje en hij gaf ons de indruk dat het allemaal rond was alleen nog even terug wachten op de consul. Loketje 3, wij dachten dat we naar een kantoortje oid moesten maar nee gewoon bij het loket ging het gesprek.
Hij begon o ja dit was een moeilijke zaak...."zweet" Een borderline case noemde hij het. Hij zei "toen ik de aanvraag voor het eerst binnenkreeg was mijn eerste reactie...nee!".
Maar hij heeft alles verder goed doorgenomen hoe we het allemaal wilde gaan doen, wat voor financiele middelen we hebben etc. Hij had ook tussendoor via de mail nog gevraagd of en hoeveel salaris we zelf uit de zaak pakken de eerste 3 jaar. We konden aantonen dat in het ergste geval als we niks verdienen dat niet nodig is, dat we genoeg middelen hebben om de eerste 2-3 jaar te overbruggen zonder geld uit de zaak te halen.
Dat gaf wel de doorslag denk ik. Ook hadden we in ons financiël plan aangegeven dat we waarschijnlijk het eerste jaar verlies draaien omdat je dan veel moet inversteren, tweede jaar iets minder, derde jaar quit en dan komt het geld binnen.
Hij vond het een mooi en goed doordacht plan verder en besloot hierop ons een kans te geven.
We kregen een visum van 5 jaar en dat is wel heel bijzonder. Volgens Visaversa werden bijna alle visums de laatse tijd maar tot 3 jaar afgegeven, maar hij vond dat we zeker 5 jaar nodig hadden om alles op poten te krijgen.
Al met al een zeer meedenkende eerlijke aardige consul (weet niet eens of het de consul zelf was) die ons echt een kans geeft, althans zo voel ik het, ik kon die man wel zoenen :lol:
We moeten nu in 5 jaar bewijzen dat we een winstgevende onderneming kunnen opbouwen.
Dus 29 april vertrekken we met 2 honden 2 katten en 1 paard naar Burkesville KY, naar onze Hidden Cave Ranch. Eindelijk!!!!

Wat een troep

Alles goed in plastic pakken tegen het vocht
Het wordt al aardig leeg in huis, het klinkt al helemaal hol. Er komen steeds mense spullen halen die we via marktplaats verkopen en er zijn al aardig wat dozen richting moeders gegaan..he mam :-) leuk he die troepjes.
We zijn nu al dagen non-stop aan het inpakken. Wat een klus en zoals iedereen zegt bij een vehuizing....wat een hoop troep verzamel je in de jaren.
Alles moet extra goed ingepakt, gefotografeerd en gewogen. Er gaat dus een hoop tijd in zitten. Maar we tellen lekker af.
De container begint al aardig vol te raken.

De kudde is uitgebreid

Op de valreep ben ik vrijdag naar een aantal paarden gaan kijken mt Jaro en Aaron.
Hij kende een Amish man die in opdracht en paar trail paarden had gekocht voor een hunterskamp in Wyoming. Alleen ging de ranch failiet en bleef hij met de paarden zitten. Hij had 5 quarters een kruising warmbloed iets met een Morgan en een kleine Tennessee Walking horse.
Er kwam gelijk een brutale quarter naar ons toe en bleef aan Jaro plakken. Ook een paintje was erg aanhankelijk. Hij had nog 2 vossen en een grijze. 1 van de 2 vossen was mak en kon makkelijk een kind van 5 op rijden zo mak was hij.
Hij had wel een zere rug en ze hadden allemaal last van rainrot (vos en de eerste nieuwsgierige het ergste)
Ik besloot er een nachtje erover te slapen. Na overleg een bod gedaan op de 5 quarter.
Het werd een heen en weer gebel, hij wilde teveel voor de paarden hebben. Uiteindelijk zijn we tot een overeenkomst gekomen voor de eerste 3. Dus de nieuwsgierige, Marshall, de paint Tsunami en de brave vos Gunner.
Ze mochten bij Aaron zolang staan dan heeft Harley, zijn eigen paint ook weer vriendjes. Eerst moesten we het land wat groter maken. Jemig wat een lap hebben ze nu ik denk wel zo'n 3 hectare met zijn vieren.
We konden een veewagen lenen van een vriend van Aaron die bleek in de running te zijn om de nieuwe Sheriff te worden. Ook weer een ontzettende aardige vent, hij gaf gelijk zijn tel nummer en zei dat we hem altijd konden bellen als we iets nodig hebben.
Paarden opgehaald en op naar Harley. We hebben eerste een rondje gelopen langs de afrastering en toen ze los gelaten. Gunner (de vos) die een timide zachtaardig sukkeltje was ontpopte zich tot een leider en ging Harley wel even vertellen dat dit zijn bachelor kudde was en dat hij het vanaf nu wel regelde. Daar was Harley het niet zo mee eens het was tenslotte zijn land, maar uiteindelijk gaf hij toch toe.
De volgende dag vertrokken we helaas al weer naar NL maar gingen toch even snel langs de paarden om te kijken hoe ze de nacht doorgekomen waren. Aarom was er al en hij zei dat ze steeds aan het spelen waren, het gaat dus prima met de 4 mannen samen.

Helaas weer in NL nog 2 maandjes en dan gaan we echt weg

Nog meer nieuwe spullen

We hebben weer een hoop gedaan de afgelopen paar dagen.
Vanaochtend begon de morgen erg leuk. We gingen ontbijten en ik keek naar buiten toen er net 2 hertjes in de voortuin liepen....so cute (als je op de foto klikt vergroot het)

Zaterdag zijn we met Jennifer, Lacey en Aaron uit eten geweest in Glasgow. Was erg gezellig en erg lekker eten. Ze hebben ons ook later zien waar de bios is en Lowes en de Walmart. Veel leuker dan in Monicello, wel iets verder ongeveer een uurtje rijden.
Eergister gingen we met Aaron de grensen nu eens echt bekijken en tot waar onze grond loopt. We zijn 4 1/5 uur aan het lopen geweest!! jemig wat een mega stuk is het toch ik kan er gewoon niet overuit. Het is ook zo mooi. Er loop door een heel stuk een beekje vanuit de grot. Op een gegeven moment wordt dat ingeloten aan 2 kanten door twee steile heuvels en ook dat hoort er nog allemaal bij. Ook staat er nog een kleine logcabin ergens verstopt die al zeker meer dan 100 jaar oud is. Die wil ik ooit opknappen en dat wordt mijn secret hideaway place.


We hebben allemaal vlaggetjes gezet waar het hek moet komen en hebben een stuk uitgezet waar we een grote vijver gaan graven, of eigenlijk 2 vijvers. Door het land wordt dan nog een beekje uitgegraven omdat het daar allemaal inzakt omdat het water onder de grond door loopt. Dan beter een beekje maken dan dat je er perongelijk een keer met je tractor in vast komt te staan. Het wordt heel groot dus leuk voor gasten om in de zwemmen, vissen en de honden kunnen er in zwemmen.

Gistermiddag hebben we met Aaron de wasmachine, droger, en gasfornuis opgehaald een de tv voor de woonkamer. S'avonds nog kwam er een man om het gasfornuis te installeren en aan te sluiten echt snel allemaal.



We hebben ook een nieuwe bank gekocht en een stoel, echt niet helemaal mijn smaak maar hij zit heerlijk en Jaro was er gek van, vooruit dan maar ik kleed de rest wel aan met leuke dingetjes.
Vanmiddag gaan we het allemaal weer ophalen in Glasgow.

Heb nu al echt geen zin meer om naar huis te gaan worden 2 lange maanden weer in Nederland. Gelukkig hebben we een leuk feestje in het vooruitzicht.

O en Pap gefelciteerd!!!

877 Thrasher road Burkesville

Drukke dag gister. Eerst kwam de cabelguy om telefoon, internet en tv aan te sluiten. Er moest een hele kabel aangelegt worden over de straat. Toen kwamen ze de cv maken er was een zekering stuk. En Jaro zijn 1e speeltje werd gebracht. Een John Deer gator. Hartstikke leuk allemaal.






Gister was het dan ook eindelijk zover, we gingen het huis kopen.
De vorige dag hebben we de eigenaar en bouwer ontmoet Aaron Beaver. What a guy!! Super!
We hebben eerst nog het huis bekeken en alles was spik en span. We hadden niet verwacht dat het en zo schoon zou zijn en echt alles tot in de details was af. Hij ging zelfs nog tochtstrips op de deuren maken.
De verwarming was schoongemaakt, de dakgoten overal nieuwe verlichting echt geweldig.
We gingen met Aaron samen naar Albany waar we hadden afgesproken met Jennifer en Nancy de makelaar. Het was echt een kwestie van handtekening zetten en klaar.

Daarna heeft Aaron ons echt de hele dag op sleeptouw genomen. Electriciteit, water, verzekeringen alles geregeld. Hij heeft ons zo enorm geholpen was echt heel blij dat hij erbij was.
Ook hebben we onze amerikaanse rekening geopend bij de bank echt heel leuk het is net een film allemaal.



Nancy en Jennifer wilde perse dat we op het Dale Hollow resort bleven slapen omdat het best nog koud was en de kachel tijd nodig had om het hele huis te verwarmen. Dus kregen we 2 nachten van hun.

Vanochtend werd het 2e speeltje gebracht een John Deer mower, ofwel een grote grasmaaier. Hij werd helemaal vanuit Gerogia gebracht, die arme man moest 9 uur heen en 9 uur terug rijden. Hij was erg aardig en vond dat we een prachtige farm hebben, jaja we zijn hier farmers.
Ondertussen had ik de gator opgestart en kwam ik via een strook bos door het openstuk tussen het huis en de stallen aanrijden. De mannen waren via de weg omgereden met de auto en aanhanger omdat de mower in de grote garage(ofwel shop zoals ze dat hier noemen) achter de stallen moest staan. Ze hoorde de gator aankomen en Jaro was verbaasd dat ik al zo stoer met dat ding door het bos scheurde naar de stal, hihi wordt al een echte Hillbilly.

Vanmiddag gingen we naar Monticello om alle apparatuur te kopen. We waren eerst in Knoxville Tennessee geweest en uiteindelijk na 3 uur uitzoeken ed kwamen ze tot de conclusie dat ze niet op tijd konden bezorgen in Burkesville dus ging het hele feest niet door en moesten we weer op nieuw beginnen.
Uiteindelijk zijn we in Monticello geslaagd maar ook hier werd het wat moeilijk met op tijd leveren dus hebben we het een en ander of the floor gekocht ofwel showmodellen. Aaron en Jaro gaan het morgenochtend vroeg ophalen en volgende week het tweede gedeelte.
We hebben een wasmachine, droger, gasfornuis met over, combimagnetron, dubbele ijskast met vriezer, vaatwasser, tv en een BBQ gekocht.





Jemig deze afgelopen 2 dagen waren de duurste 2 dagen ooit uit ons leven....
Het is nu pas 19.30 en we zijn bekaf alweer.
Vandaag gaan we voor het eerst in het huis slapen. Aaron heeft een bed bij hem thuis opgehaald zodat we niet op de grond hoeven te slapen dus ben benieuwd.

Al met al zijn we overwelmed. Ik heb wel 100x gezegd ik kan het niet geloven dat dit allemaal van ons is. Het is zo'n enorme lap grond het is gewoon niet voor te stellen echt huge gewoon.
We hebben een klein rondje gedaan met de gator vanochtend en elke keer riep ik hoort dit er OOK nog bij ? en dit OOK nog? echt niet te geloven!!!!
En het is allemaal prachtig heel stil je hoort alleen de vogels fluiten. Vanochtend liep er een hert in de voortuin en gister hadden we er verderop op het land 6 gezien. De coyotes zijn er ook overduidelijk. Jaro hoorde ze gister maar ik was binnen.
Misschien hoor ik ze straks..............ik ben echt in droomland!

Feestje op Schiphol

Gister was de afscheidsreceptie van mijn vader zijn werk.
Hij is met pre-pensioen en kan nu eingelijk van zijn welverdiende rust gaan genieten met mijn moeder. Was leuk, de opkomst was groot en hij kreeg leuke aandenken. Ben trots op mijn vader zoals hij daar tussen al die mensen stond dududada zoals we dan zeggen.
Tot eind April dan, want dan gaan ze mee naar KY en zullen ze stiekum een beetje helpen met uitpakken werk aan de winkel.
Weer een hoop ingepakt en morgen vertrekken we naar Florida.
We vliegen alleen via Philadelphia en het is erg slecht weer daar. Vandaag wordt er niet gevlogen dus dat is nog even spannend. We gaan eerst naar Daytona naar ons jaarlijkste uitje, de Nascar races. Dan rijden we naar Georgia om meubels voor de B&B uit te zoeken. We blijven onderweg een nachtje slapen en dan naar KY. Donderdag is de overdracht..spannend. Woendsdag gaan we al in het huis slapen voor het eerst.
Heel spannend, ben benieuwd wat voor geluidjes we horen.

Vanmiddag eerst de honden wegbrengen. Mex logeerd bij opa en oma ofwel mijn ouders.
Biko gaat naar 't Schipperke, dat bevalt heel goed hij heeft het al in de gaten. Hij loopt altijd al achter je aan en in de weg, maar nu is het nog erger.
De katten blijven thuis en Donja komt oppassen.
Dan nog even naar de stomerij, laatste dingen in de koffer en off we go..althans dat hopen we met al die sneeuw.

Eindelijk huis overgedragen

Eindelijk zijn we vandaag naar de notaris geweest. Het was tot twee keer aan toe uitgesteld. Maar vandaag was het dan toch zover.
Vanaf vandaag zijn we dus werkloos en dakloos :-)

Ook hebben we vandaag toch besloten de katten mee te nemen.
Het was eigenlijk de bedoeling dat ze bij het huis zouden blijven. Maar de nieuwe bewoners hebben 3 honden die graag achter katten aanjagen. Ze zouden dus zowieso herplaatst moeten worden...Dit willen we ze niet aandoen, ze zijn best en hoop vrijheid gewend en we nemen de gok.
Beter daar gepakt te worden door een eagle, dan hier doodgereden.
Dus het vliegtuig wordt steeds voller met de Huurman familie

Alles is gepland

We zijn er klaar voor.

Onze hele plan staat op papier, we hebben een website en folders.
www.hiddencaveranch.com


Op 12 febr vertrekken we wederom naar Florida om naar de races te gaan en onze vrienden weer te ontmoeten.
Daarna rijden we naar KY. Op 18 februari is de overdracht van ons nieuwe huis in KY.
Nu maar hopen dat het met ons huis allemaal rond is voordat we weggaan en dat het visum erdoor is, krappe sokken allemaal.

Maar we zijn positief en hebben de uiteindelijke datum ook. Op 29 april zullen we met de honden vertrekken. We vliegen dan rechtstreeks naar Memphis. Dat is de dichtsbijzijnde rechtstreekse vlucht waar de honden ook op aan kunnen komen. We zitten in hetzelfde vliegtuig. Mijn ouders komen ook meteen mee en Thomas. Jaro zijn zoon. Hij kan dan ook gelijk zien hoe en waar we erbij zitten. De volgende keer kan hij dan alleen komen.
Op 8 mei moet hij weer naar school. Dan vlieg ik met hem meer terug naar NL en haal ik mijn paard op. Een hoop heen en weer gereis, maar het is even niet anders.
De container gaat 1 april al weg dus die komt dan gelijk ongeveer met ons aan.

Verkoop huis en bedrijf

Gelukkig verloopt de verkoop van ons bedrijf voorspoedig. Dankzij een kennis dient er een koper aan die erg enthousiast is en het gaat vrij snel allemaal. Per 1 januari ben ik voor het eerst in mijn leven werkeloos...heerlijk.

Maar dan het huis nog. Het staat al vanaf mei te koop en we hebben pas 2 kijkers gehad. Maar dan op de valreep op 31 dec komen er nog een stel. Na wat heen en weer geboden te hebben komen we tot een overeenkomst en 1 februari zou de overdracht zijn.
Helaas kregen we vandaag te horen dat het bij hun toch niet zo makkelijk ging. Zij hebben namelijk hun huis aan de provincie verkocht wegens de aanleg van het wieringerrandmeer. Nu gooit die even roet in het eten, maar niet onoverkomelijk, maar er is uitstel...en daar hou ik niet van, wordt er zenuwachtig van.

Ondertussen is de visumaanvraag ook eindelijk de deur uit. We hebben veel hulp gekregen van oa mijn vader die alles heeft vertaald en nagekeken, wat een werk.Hans en Bianca die een paar jaar geleden de stap al hebben gemaakt en nu in Texas zitten hebben ons ook hele nuttige tips gegeven en geholpen met onze plannen.
Ook de man die ons naar KY heeft gelokt met zijn website heeft ons ondanks dat we niet zijn huis hebben gekocht geholpen...als hij nog in KY woont als we komen krijgen we een warm Kentucky welcome van hem, geweldig!

De honden zijn ingeent, paard krijgt volgende week bloed onderzoek en eigenlijk zijn we er klaar voor.

Waar gaan we dan wonen in USA?

Dan begint de "strijd" waar gaan we ons vestigen en wat gaan we precies doen.
Ik wil in ieder geval mijn paard mee en die ook aan huis hebben staan, dus een beetje grond was wel en vereiste.
Mensen ontvangen en een vakantie gevoel geven leek ons ook erg leuk en zo onstond het idee en Bed & Breakfast te beginnen met paarden waar mensen op kunnen rijden en eventueel les kunnen krijgen. Maar waar?
Jaro wilde graag naar Florida. Daar gaan we elk jaar heen in Februari naar de Nascar races in Daytona. Inmiddels hebben we daar een aardige kennissen kring opgebouwd.
Maar ik vind het veel te warm in Florida en ik heb gewoon niks met Florida..wat nu?
We besluiten er heen te gaan en te "proeven" aan het dagelijks leven en hoe het zou zijn om er echt te wonen. Huizen bekijken, buurt verkennen etc.
Ondertussen vind Jaro op internet een huis te koop in Kentucky. Deze man had het zelf in de verkoop en een hele website gemaakt met alle ins en outs over Kentucky. Dat zag er mooi uit en het klonk er mooi, zoals amerikanen iets mooi kunnen verkopen :-). Dus met dat in ons achterhoofd naar Florida. Het was inderdaad weer warm en klam en gelukkig voor mij Jaro vind het eigenlijk ook iets van het goeie en het is nog niet eens zomer :-). Onze vrienden uit Florida proberen ons te overtuigen dat het went ed maar nee Florida is off the table.

Dan gaan we enkele maanden later naar Kentucky, we hebben een afspraak met de verkoper van het huis wat we op internet gezien hebben, maar daarnaast hebben we nog wat andere huizen op het oog. Eerst maar eens kijken of Kentucky echt zo mooi en leuk is zoals het voorgespiegeld word. Ook daar kennen we mensen en ook in Tennessee hebben we vrienden wonen. Allemaal leren kennen in Daytona. Iedereen in Amerika is dol enthousiast over onze plannen en we worden zowel in KY als in TN uitgenodigd.

KY is geweldig! de sfeer de omgeving de mensen helemaal ons ding we zijn verkocht, althans aan KY. Het huis waar we op af kwamen viel tegen, te klein geen optie om een B&B te beginnen.
Na nog diverse huizen met een makelaar te hebben bekeken komen we in Albany terecht.
Ook hier hadden we een makelaar gevonden die een paar huizen had waar we wilde kijken. Met de nadruk op KIJKEN.....en van kijken komt kopen.
De verkoper van het huis werkt ook bij de makelaar en na eerst een rondleiding van de bazin te hebben gehad, komt zij de volgende dag omdat ze er meer van kan vertellen.
Het is precies wat we zochten. Een loghome met 5 slaapkamers, een stal met 8 paardenboxen en een grote metalshop voor Jaro zijn speeltjes :-) en......65 hectare land waarvan de helft bos. Toch ben ik niet direct enthousiast als ik de rede van verkoop hoor. Leuke meid van mijn leeftijd heeft samen met haar man het huis gebouwd. Wilde daar paarden gaan houden, hoe herkenbaar. Helaas huis is af en het stel gaat uit elkaar. Het was dan ook voor haar best moeilijk om het huis aan ons te laten zien. Toen ik hierover met haar sprak en ik zei dat ik het voelde alsof ik haar droom afpakte veranderde alles. Ze was best gesloten en zeker niet zo'n amikaal zoals ze vaak zijn. Maar na ons gesprek ging er een deur open en nu is ze heel blij dat wij het huis kopen.

Hoe het begon

Na vele (werk)vakanties in diverse staten van USA werd het voor ons duidelijk dat we hier wilde blijven. Maar omdat het best moeilijk is om een verblijfs vergunning te krijgen zo niet onmogelijk zijn we er verder nooit mee bezig geweest.Tot we het E2 visum ontdekte.

Even wat over ons:
Samen met mijn man Jaro ben ik in 2000 een wasserij begonnen. Daarnaast hadden we al een groothandel voor stomerijen en wasserijen waar hij voornamelijk het technische gedeelte op zich nam. We zijn 14 jaar samen en vanaf het begin dus al onderdemers.
We zijn in 1997 in een klein dorpje Breezand gaan wonen. Hier kochten we een kleine bungalow die we wilde verbouwen. Uiteindelijk was het verstandiger om het hele huis af te breken en een nieuw huis te bouwen. We zijn 2002 begonnen.
Na 5 jaar van bloed zweet en tranen hebben we eindelijk ons huis af. Alles zelf gedaan van ontwerp tot het slopen van het oude huis, bouwen van de schuur en uiteindelijk het huis. Jaro heeft er echt iets prachtigs van gemaakt en ik heb het aangekleed.



Na al die jaren zwoegen in de wasserij, bouwen van het huis en ik ondertussen nog een deeltijd HBO opleiding te hebben gedaan, kregen we toch steeds meer het idee om echt te gaan doen waar we van dromen.....wonen in Amerika.
In januari 2009 hebben we besloten om serieus te proberen een E2 visum te krijgen en alles in het werk te stellen om naar Amerika te kunnen emigreren.
We hebben een buro ingeschakelt om ons te helpen bij de aanvraag.

Op 27 mei 2009 waren we 10 jaar getrouwd. Tijd voor een feestje dus. We besloten om er een house warming party annex aniversery annex announcement feest van te maken.
Zo kon iedereen ons nieuwe huis zien, feliciteren met ons 10 jarig huwelijk en wij konden nu iedereen officieel mededelen dat we echt willen emigreren. Ook hebben we toen het huis in de verkoop gezet. Dit tot grote verbazing van een hoop mensen die ons harde werken van dichtbij hadden meegemaakt en niet kunnen begrijpen dat we nu weer alles verkopen en vertrekken met de honden en mijn paard.